Felix' avontuur

Oke, zal ik dan de eer dan maar nemen te beginnen met een verhaal??
Ahum, het is nog niet veel, maa als jullie het iets vinden laat het me weten, dat motiveert me vast om verder te gaan^^
(BTW als ik een betere naam weet voor mn verhaal verander ik m)

Mijn verhaal gaat over een meisje Felix, ze is 16 en zit in Zwadderich.
Ze is een tranformagier, en vind het leuk om van haar te veranderen.
In het echte leven heeft ze zwart stijl haar tot op haar schouders, ze heeft een licht getinte huid^^


Rumoerige zomer

Dun dun, dun dun, dun dun.
Op het ritme van de ZweinsteinExpress laat een jong meisje haar gedachten terug gaan in de tijd, naar de afgelopen zomer.

Felix til die luie kont van je stoel, er is bezoek voor je!, brult een stem onder aan de trap.
Felix slaat haar ogen ten hemel, moeilijk he, normaal praten, mompelt ze sarcastisch.
Felix!
Ja ja ik kom al mam!, brult ze terug.
Sloom loopt ze naar beneden.
Ze is lichterlijk verbaasd als ze haar afdelingshoofd ziet zitten, in dreuzelkleren!
Eh...professor Sneep, wat doet u hier...in dreuzelkleren?, vraagr Felix die moeite moet doen haar lachen in te houden.
Ja lach maar, zegt Sneep gepikeerd, maar ik heb weinig keus nu de haarden niet meer beschikbaar zijn om mee te reizen.
Felixlaat zich tegenover Sneep in een stoel ploffen, waarom bent u hier, als ik vragen mag?, vraag ze.
Ik wil je om een gunst vragen, zegt Sneep.
Felix trekt een wenkbrauw op, die had ze niet verwacht...
Toch niet omdat ik nou toevallig een transforagier ben?, zegt ze.
Toch wel, is het antwoord.
Dacht ik het niet, mompeld Felix, wat...wat moet ik doen?
Infriltreren, zegt Sneep.
Wat?! Toch niet bij Jeweetwel he?, zegt Felix ongelovig.
Jawel, zegt Sneep.
Felix zit hem met open mond aan te staren, je liegt, zegt ze als ze haar stem hervonden heeft.
Nee dat doe ik niet, zegt Sneep.
Wat heb ik daar in godsnaam te zoeken?!, roept Felix die bijna niet kan geloven wat ze net te horen heeft gekregen.
Je kunt spioneren, proberen het systeen van binnenuit te breken, zegt Sneep.
Waarom zou ik mn leven riskeren?!, zegt Felix weer iets kalmer.
Je riskeert je leven niet want je kunt jezelf een beetje veranderen als je daar weggaat dankzij je aangeboren talent, zegt Sneep.
Ik wil niet dat mensen misbruik van me maken, zegt Felix.
Daarom is het ook een gunst en geef ik je nadenktijd, zegt Sneep en hij staat op, stuur maar een uil als je je antwoord weet.

Later, onder het eten zit Felix wat sti in haareten te poeren.
Wij willen dat je het doet, zegt haar moeder plotseling.
Met een ruk kijkt Felix op.
Wat?!
Denk aan de eer van de famillie, zegt haar vader zonder opkijken.
Felix rolt met haar ogen, krijgt ze dat weer te horen.
Wanneer vetellen jullie eens iets wat niet met ''de eer van de famillie'' te maken heeft, zegt ze boos.

In de trein laar Felix zich onderuit zakken, ik lijk wel gek dat ik het nog doe ook, denkt ze bij zichzelf.